salon

skrzywiła się na tę historię. to nie było ani trochę zabawne. nie teraz.
oczywiście nie pamiętała dokładnie szczegółów tej historii. nie była w stanie.
parę miesięcy temu, kiedy rano dziewczyny opowiadały jej całą anegdotkę, śmiała się jak szalona. przecież to było takie komiczne!
dziś, kiedy znowu słuchała tej samej historyjki, zrobiło jej się niedobrze. jakie to żenujące. jak mogła się tak zachowywać?! było jej wstyd za siebie i za to, co wyprawiała.
- to było wtedy? ach. jasne. tak, oczywiście, że pamiętam. - wymamrotała niemrawo.

miała szczęście, że w okolicy kręciła się lemon i zauważyła, że głupie madeline i april bez pomyślunku wymachują przed harper butelką! od razu odciągnęła przyjaciółkę na bok.
- haarpeer! heej, chodź ze mną! - nawet nie tłumaczyła się z porwania dziewczyny. - zwariowałaś? - naskoczyła na nią, kiedy oddaliły się od butelki madeline.

była wdzięczna lemon, że wyciągnęła ją z tej sytuacji, ale nie podobało jej się to, że od razu na nią naskoczyła. czy to jej wina, że te wszystkie thety i lambdy nie mogły się bawić bez alkoholu?
- co? tylko rozmawiałyśmy. - mruknęła.

- nie możesz być w pobliżu butelek! piłaś? - nachyliła się, by powąchać oddech harper.

odsunęła się i zamachała rękami, by odgonić się przed lemon.
- ej! potrafię spędzić dwie minuty patrząc na butelkę bez upijania się od razu na umór! nie jestem głupia! nie potrzebuję twojego ratunku! - okej, może trochę potrzebowała.

- nie powinnaś tu w ogóle przychodzić. dziewczyny na bank będą piły. nie jesteś na to gotowa. - potrząsnęła szybko głową. lemon też będzie piła zresztą.

- ja nie będę piła, nie jestem głupia! mam się izolować już do końca studiów? - jaki jest sens, żeby w ogóle była w bractwie, skoro ledwo znała niektóre ze swoich sióstr?

- tak, jeśli to sprawi, że będzie z tobą lepiej. - rozłożyła ręce. wiedziała, że harper nie chce wrócić do chlania i imprezowania, więc musiała jej pilnować. sama też robiła mnóstwo głupot po pijaku, ale nie myślała o sobie jako o alkoholiczce. mogła się kontrolować. właściwie myślała, że harper ma podobnie. ciągle nie do końca rozumiała jej sytuację, ale może właśnie dlatego chciała jej pilnować.

- nikt nawet nie sądził, że przyjdę i że przyniosę girlandy! - zawołała łamiącym się głosem, który miał być krzykiem, ale zmienił się w pół zdania w ton błagalny. wskazała na udekorowaną ścianę w salonie.

westchnęła.
- przykro mi, kochanie. - odparła łagodnym głosem i po prostu ją przytuliła. czy to nie tego teraz harper potrzebowała? wsparcia. i tyle. na pewno nie potrzebowała babskich imprez w domu bractwa. - chcesz pogadać z dziewczynami, żeby schowały butelki na dwie godziny, żebyśmy mogły wszystkie z tobą posiedzieć? - zaproponowała, odsuwając się.

zmarszczyła nos. to brzmiało koszmarnie. tak, jakby była jakąś fun police i zabraniała swoim koleżankom picia alkoholu. wszystkie tylko sprawdzałyby zegarki albo po cichaczu wymykały się poza zasięg wzroku, żeby wziąć łyka.
- niee. masz rację. to był głupi pomysł, żeby tu przychodzić. to nie dla mnie. - odparła. nie mogła wytrzymać pierwszych dziesięciu minut, więc na pewno nie wytrzymałaby całej reszty imprezy. zamiast tego poszła spotkanie aa.

było jej smutno, że harper poszła, bo chciała się z nią dobrze bawić, ale chyba chwilowo wszystkie zapomniały jak.

wróciły z biegania z holly i tracy była cała nakręcona.
- łuuuh! - wydała z siebie odgłos jaskiniowca i napiła się izotonika z bidonu. - cudowne endorfiny! - miała mnóstwo energii.

niestety, holly nie podzielała jej entuzjazmu. od razu po wejściu do salonu, padła na kanapę.
- nieee. nie czuję tego. - mruknęła.

siedziała na fotelu w salonie i przeglądała jakiś magazyn modowy. spojrzała kątem oka na tracy i holly kiedy przyszły i dalej zajmowała się sobą.

nie zraziła się postawą holly.
- świetnie! to nawet lepiej! - stwierdziła szybko. - musisz paść, żeby móc znowu powstać! - wycelowała w nią palcem tak jakby ogłaszała, że "wybieram ciebie" do bycia radosną.

spojrzała na tracy bez przekonania. w każdych innych warunkach skakałaby razem z tracy i byłyby dwiema beztroskimi kulkami szczęścia i energii, ale teraz tak nie było. i właśnie o to chodziło.
- no nie wiem. - wymamrotała. - nie pomaga bieganie, oglądanie w głowie się nie mieści, jedzenie lodów, tańczenie na środku pokoju... - wymieniała wszystkie sposoby tracy na poprawę humoru. nie działały najwyraźniej także rzucane przez tracy frazesy.

wysłuchała jej kiwając głową. wyglądało na to, że rzeczywiście dużo sprawdzonych sposobów kompletnie nie działało, ale zaraz nad głową tracy zapaliła się żaróweczka.
- wiem! - zawołała. - nie byłyśmy jeszcze na zakupach! kupisz sobie nowe naklejki i od razu poprawi ci się humor. - stwierdziła.

skrzywiła się. leżała i patrzyła na tracy z dziwnej perspektywy.
- zaczynam myśleć, że to nie jest taka sytuacja, w której nowe naklejki mogą pomóc. - wydęła wargę.

- nowe naklejki zawsze pomagają. w każdej sytuacji. - powiedziała od razu, pełna przekonania.

- nie mogę tego dłużej słuchać! - zaznaczyła swoją obecność w salonie, głośno zatrzaskując gazetę i wbijając wzrok w tracy. starała się wyciszyć hałasy z otoczenia, ale jazgotanie tracy dało jej się we znaki. - twoje rady nie działają. - powiedziała z naciskiem.

obruszyła się.
- oczywiście, że działają. w końcu nie bez przyczyny napisałam książkę z poradami. - wyprostowała się, rzucając roshan pewne siebie spojrzenie.

- z jakiej przyczyny? - ściągnęła brwi. czy przyczyną było to, że była uprzywilejowana i miała rodziców, którzy wszystko jej załatwiali? super, roshan też. - ile masz lat i co takiego zrobiłaś w życiu, że napisałaś książkę i że ktokolwiek miałby cię traktować jako guru i słuchać twoich złotych rad? - spytała poważnie.

- mam swoją filozofię życiową i ona działa, bo każdy dzień przeżywam jak najbardziej pełnie i radośnie jak się da. - ułożyła dłonie na klatce piersiowej. - tego właśnie potrzebuje teraz holly. - przeniosła wzrok na przyjaciółkę.

- dokładnie. - wskazała na tracy. - jeśli ktokolwiek pomoże mi nie być smutną, to właśnie tracy. - stwierdziła. ona by zrobiła to samo dla niej.